به گزارش نوید صنعت نیوز، مؤسسه بینالمللی منابع جهان در پژوهش اخیر خود که در 25 مرداد منتشر شد، ایران را در میان 25 کشور اول با وضعیت تنش آب شیرین قرارداد.
در این فهرست به ترتیب کشورهای بحرین، قبرس، کویت، لبنان، عمان، قطر، امارات متحده عربی، عربستان سعودی، رژیم صهیونیستی، مصر، لیبی، یمن، بوت ساوانا، ایران، اردن، شیلی، سان مارینو، بلژیک، یمن، تونس، نامبیا، آفریقای جنوبی، عراق، هند و سوریه قرار دارند.
به این معنا که این کشورها بیش از 80 درصد از منابع آب تجدیدپذیر خود را برای مصارف آب شرب، صنعت، کشاورزی مصرف میکنند. کشورهای دچار تنش آبی شدید با هرگونه تغییر آبوهوایی اعم از بارندگی و خشکسالی دچار فرازوفرود میشوند و تأثیر مخربی بر محیطزیست این کشورها خواهد داشت.
«مؤسسه منابع جهان» معتقد است که 83 درصد از جمعیت کشورهای خاورمیانه و شمال آفریقا و 74 درصد از ساکنان جنوب آسیا در معرض تنش آبی قرار دارند. اگرچه طبق دادههای مؤسسه منابع جهان وضعیت آب آشامیدنی در جهان رو به وخیمتر شدن است و انتظار میرود تا سال 2050، یک میلیارد نفر دیگر دچار تنش آبی شوند، اما مدیریت عرضه و تقاضا میتواند در عبور از بحران آب سازنده باشد.
پیشبینی میشود که دمای جهان با افزایش 1.3 درجه سانتیگرادی همراه شود که تا سال 2050، تقاضای آب را تا 25 درصد افزایش خواهد داد و برآورد میشود تا سیسال آینده ساکنان خاورمیانه به طور 100 درصد تنش آبی را تجربه کنند. این گزارش میگوید تا ۲۰۵۰ میلادی، ۳۱ درصد اقتصاد جهان تحتتأثیر تنش آبی قرار میگیرد و این معادل ۷۰ تریلیون دلار خواهد بود که نیمی از این تأثیرگذاری نصیب چهار کشور هند، مکزیک، مصر و ترکیه خواهد شد. موجهای گرما صنایع را با محدودیت مواجه خواهد کرد. وضعیت ورای تأثیرهای موجهای گرما و دیگر رویدادهای شدید آبوهوایی بر سلامت انسان است.
انتظار میرود تا سال 2050، تقاضای آب در جنوب صحرای آفریقا به میزان 163 درصد افزایش یابد که معادل 4 برابر نرخ تغییر در مقایسه با آمریکای لاتین است.
در همین حال، تقاضای آب در کشورهای ثروتمند در آمریکای شمالی و اروپا همافزایش یافته است. سرمایهگذاری در بهرهوری مصرف آب به کاهش مصرف آب داخل کشور در کشورهای با درآمد بالا کمک کرده است، اما استفاده از آب و وابستگیها فراتر از مرزهای ملی است و آب موجود در تجارت بینالمللی از کشورهای با درآمد متوسط پایین به کشورهای با درآمد بالا به طور فزایندهای به افزایش تنش آبی در کشورهای کمدرآمد و متوسط منجر شده است.
تنش آبی به طور فزایندهای اقتصاد و تولید کشاورزی را تحتتأثیر قرار میدهد و امنیت غذایی جهان را مختل میکند. طبق دادههای Aqueduct، 31 درصد از تولید ناخالص داخلی جهانی – 70 تریلیون دلار – تا سال 2050 در معرض تنش آبی بالا قرار میگیرد که این رقم در سال 2010 معادل 15 تریلیون دلار (24 درصد از تولید ناخالص جهانی) بود. فقط چهار کشور – هند، مکزیک، مصر و ترکیه – بیش از نیمی از تولید ناخالص داخلی در سال 2050 را تشکیل میدهند.
کمبود آب میتواند منجر به وقفههای صنعتی، قطع انرژی و کاهش کیفیت در تولید کشاورزی شود مشابه تجربهای که کشور هند از سر گذراند. نیروگاههای حرارتی این کشور در سالهای 2017 تا 2021 دچار تلفات انرژی 8.2 تراوات ساعت شدند و برق 1.5 میلیون خانوار هندی به مدت پنج سال با قطعی همراه بود.
نقشههاي پيشبيني وضعيت بارش در سه ماهه سپتامبر، اكتبر و نوامبر 2003 در سطح جهاني و منطقه خاورميانه
تهيه شده توسط موسسه پژوهشهاي بينالمللي اقليم و جامعه- دانشگاه كلمبيا
به گفته گروه جهانی سازگاری با کمآبی، تا سال 2050، عدم اجرای سیاستهای مدیریت بهتر آب میتواند منجر به زیان 7 تا 12 درصد در تولید ناخالص داخلی در کشورهای هند، چین و آسیای مرکزی شود و امنیت غذایی جهانی نیز را به خطر اندازد. در حال حاضر، 60 درصد از کشاورزی آبی جهان بهویژه نیشکر، گندم، برنج و ذرت در جهان با تنش آبی مواجه است که تأمینکننده غذای 10 میلیارد نفر خواهد بود.
اگرچه آنالیز و تحلیل دادههای موسسههای علمی و پژوهشی در مورد آب تا سال 2050 خوشایند نیست؛ اما اقداماتی که در سنگاپور و ایالت خشک لاسوگاس آمریکا انجام شده است نشان میدهد با مدیریت عرضه و تقاضا و ارتقا بهرهوری مانند بهرهگیری از فن حذف علف، نمکزدایی، تصفیه و استفاده مجدد از فاضلاب تا حدی بر بحران تنش آبی فائق آمد.
همچین تحقیقات WRI نشان میدهد که حل چالشهای جهانی آب ارزانتر از آن چیزی است که به تصور میآید و از سال 2015 تا 2050 میتوان روزانه حدود 1% تولید ناخالص داخلی یا 29 سنت را برای مدیریت بهرهوری منابع آب شیرین هزینهکرد. کشورها با مدیریت عرضه و تقاضا، تشویق کشاورزان به بهرهوری در کشت و مدیریت یکپارچه حوضههای آبریز و منابع آب، توسعه زیرساختهای مبتنی بر استفاده از آب خاکستری بحران آب را اداره کرده و نسبت به احیای تالابها، جنگلها و محیطزیست اقدام جدی کنند و نسبت به تغییرات اقلیمی و آبوهوایی آگاه باشند و اقدامات هوشمندانهای انجام دهند. سیاستگذاران در کشورهای دچار تنش آبی راهی جز توسعه انرژیهای پاک ندارند تا تابآوری آب شیرین را توسعه دهند و علم و فنّاوری با شعار «بهاندازه کافی» در جامعه فرهنگسازی گردد تا جهان بتواند با خیال آسوده از منابع آبی حفظ و حراست نماید.