به گزارش نوید صنعت نیوز، جهان منتظر مهمترین اجلاس سازمان ملل متحده در مورد تغییرات آبوهوایی در امارات است تا بتواند به یک اجماع واحد در مورد مهمترین تهدید زمین دست یابد. اوائل آذرماه رهبران جهان در خاورمیانه گرد میآیند تا بتوانند تغییرات آبوهوایی را مهار کنند. همانطور که از نام اجلاس پیداست بیست و هشتمین اجلاس آبوهوای سازمان ملل متحد در حالی برگزار میشود که زمین گرمترین سال خود را طی کرده است. از آتشسوزیهای بیسابقه یونان تا سیل لیبی گواه تغییرات اقلیمی است.
اجلاس تغییرات آبوهوایی سازمان ملل متحد از سال ۱۹۹۵ هر ساله برگزار میشود. این اجلاس دوهفتهای مهمترین فضا برای رهبران جهان، سیاستمداران، کارشناسان و دانشمندان است تا برای مقابله با گرمایش جهان اقدامی عاجل انجام دهند. آیا COP28 میتواند جهانی امنتر را به ارمغان بیاورد. قرار است در این اجلاس افرادی گرد هم آیند که ۳۰ سال گذشته در سازمان ملل متحد درباره تغییرات آبوهوایی معاهده بینالمللی محیط زیستی را امضا کردند. همه کشورهای عضو سازمان ملل متحد به همراه فلسطین، جزایر کوک و نیوئه این معاهده محیط زیستی درباره تغییرات آبوهوایی را امضا کردند و سریر مقدس یا دولتشهر واتیکان ناظر این معاهده است.
عملاً هر ملت، کشور و یا ایالتی در جهان درگیر موضوع تغییرات آبوهوایی است. این اجلاس در سال گذشته در مصر برگزار شد و بیست و هشتمین دوره از آن به میزبانی امارات متحده عربی از ۳۰ نوامبر تا ۱۲ دسامبر برگزار میشود. دبی میزبان این رویداد در شهر اکسپو است، منطقهای که بهعنوان یک مینی شهر آینده محور توصیف میشود و دو سایت اصلی برای این رویداد در نظر گرفته شده است. در منطقه آبی مذاکرات رسمی انجام یم شود و در منطقه سبز نمایشگاهها و فعالیتهای فرهنگی جریان دارد و برای عموم آزاد است.
شعار COP28 «مشارکت و راهحل برای تغییرات آبوهوایی» است. انتخاب رئیس این دوره از اجلاس آبوهوایی سازمان ملل سلطان الجابر و مدیرعامل شرکت ملی نفت ابوظبی (ادنوک) است که عدهای انتخاب او را مغایر با اهداف اجلاس COP28 میدانند؛ چراکه فعالان تغییرات اقلیم تأثیر آلایندگی سوختهای فسیلی را در ایجاد وضعیت آبوهوایی موجود مؤثر میدانند و این انتخاب را فراتر از طنز دانستهاند. این نخستینبار است که مدیرعامل یک شرکت نفتی ریاست این اجلاس را بر عهده دارد. اگرچه بیش از ۲۰۰ دولت برای حضور در اجلاس COP28 دعوت شدهاند؛ اما بسیاری از رهبران هنوز حضور خود را رسماً اعلام نکردند. بنا به گفته مقامات، بایدن، رئیسجمهور امریکا، ظاهراً قصد سفر برای این نشست را ندارد و قرار است در همین زمان با مقامات چینی درباره تغییرات آبوهوایی به توافقی در کالیفرنیا برسد. سوناک، نخستوزیر بریتانیا ماه گذشته تأیید کرد که در آن شرکت خواهد کرد. چارلز سوم پادشاه بریتانیا نیز قرار است به نمایندگی از دولت شرکت کند و سخنرانی افتتاحیه را ایراد کند.
این سومین باری است که او پس از COP26 در گلاسکو و COP21 در پاریس این کار را انجام میدهد. پادشاه جدید که بهخاطر مبارزات اقلیمی خود مشهور است، سال گذشته در COP27 حاضر نشد. یکی دیگر از شرکتکنندگان پاپ فرانسیس است که برنامه سفر خود را در اول نوامبر به دبی تأیید کرده است. انتظار میرود در مجموع ۷۰۰۰۰ نفر در این اجلاس شرکت کنند. تعداد رؤسای دولتها بیشتر از نمایندگان سازمانهای غیردولتی محیطی، اتاقهای فکر، گروههای مذهبی، نمایندگان بخش خصوصی و سایر سازمانها خواهد بود.
از COP28 چه انتظاری میتوانیم داشته باشیم؟
رئیس اجلاس COP28 در سال جاری چهار هدف کلیدی را در کنار روند مذاکرات مشخص کرده است:
ردیابی سریع یک انتقال انرژی منصفانه، منظم و عادلانه.
اصلاح امور مالی اقلیم
قراردادن طبیعت، زندگی و معیشت در قلب اقدامات اقلیمی.
و بسیج برای فراگیرترین COP تاکنون.
تسریع انتقال انرژی موضوع اصلی است، زیرا کشورها بر سر نحوه مقابله با استفاده ناپایدار از سوختهای فسیلی در جهان اختلافنظر دارند.
اتحادیه اروپا برای اولین توافق جهانی برای حذف تدریجی استفاده جهانی از زغالسنگ، نفت و گاز فشار خواهد آورد. سایر کشورهای مذاکرهکننده احتمالاً از این امر عقبنشینی خواهند کرد – از جمله تولیدکنندگان عمده سوخت فسیلی مانند عربستان سعودی و کشورهای درحالتوسعه که برای رشد اقتصاد خود به سوختهای فسیلی متکی هستند.
چرا COP28 مهم است؟
اگرچه معترضان تغییرات آبوهوایی در تجمعی در سئول خواستار پایاندادن به سوختهای فسیلی بودند؛ اما متأسفانه هنوز هم عزم جدی در این قضیه وجود ندارد. تضمین یک صندوق ضرر و زیان (اگرچه هنوز مشخص نیست) یک دستاورد بزرگ در سال گذشته بود. همانطور که توافقنامه قانونی الزامآور پاریس که در سال ۲۰۱۵ حاصل شد.
به گفته آژانس بینالمللی انرژی (IEA)، سیاستهایی که در نتیجه آن توافقنامه COP اجرا میشوند، تا سال ۲۰۳۰ شاهد اوج تقاضا برای سوختهای فسیلی خواهند بود. اما آژانس بینالمللی انرژی هشدار میدهد که برای حفظ دمای ۱.۵ درجه سانتیگراد و کاهش حدود ۲.۴ درجه سانتیگرادی که انتشار گازهای گلخانهای تا پایان قرن در مسیر رسیدن به آن قرار دارد، سیاستهای بسیار قویتری لازم است.