به گزارش نوید صنعت نیوز، برداشت آب بیش از ظرفیت تجدیدپذیری از آبخوان ها موجب افت تراز ایستایی آب زیرزمینی شده است. با استمرار اضافه برداشت، میزان آبدهی چاه ها نیز کاهش یافته است تا بیش از پیش مشخص شود فعالانه یا به ناچار، باید مصرف آب زیرزمینی کاهش پیدا کند تا تعادل بین برداشت و تغذیه آبخوان برقرار شود.

اما سیاستگذاری برای رسیدن به این تعادل همراه با پیچیدگی ها، عدم قطعیت های و چالش ها بسیار زیادی است. بخشی از این مسائل مربوط به فیزیک آب زیرزمینی است که پر از عدم قطعیت است و شناخت رفتار و پیش بینی پذیری آن را سخت می کند.

بخش دیگری نیز بر این نکته تاکید دارد که پیچیدگی شیوه های دستوری و یکسان برای همه را با هدف کاهش مجوز برداشت آب صورت می گیرد، بی اثر می کند.

حوضه آبریز کویر در انجیر یکی از حوضه های درجه 2 کشور است که با داشتن وسعت 50717 کیلومتر مربع بین دو استان کرمان و یزد واقع شده است. این حوضه شامل 12 محدوده مطالعاتی است که 7 محدوده دراستان کرمان و 5 محدوده در استان یزد واقع گردیده اند.

البته بخش هایی از این محدوده ها به صورت مشترک در بین دو استان واقع شده اند طبق آمار تعداد چاه ها در سال 1350در این حوضه حدود 990 حلقه بوده که این تعداد در سال 1395 به 4088 حلقه رسیده و میزان برداشت از چاه ها نیز 387.6 میلیون مترمکحعب در سال 1350به 1233.48 میلیون مترمکعب در سال 1395 افزایش یافته است.

افزایش تعداد چاه ها و نیز برداشت بیش از توان سفره های منابع آب، آثار تخریبی زیادی بر روی آبخوان های این حوضه گذاشته است. طبق محاسبات انجام گرفته مجموع بیلان منفی این دشت ها 302.72 میلیون مترمکعب در سال است که در این میان دشت رفسنجان با مقادار 129.28 میلیون مترمکعب بیشترین بیلان مفی را در ین مناطق مذدکور دارد.

همچنین میزان افت در دشتهای این حوضه نیز محاسبه گردید متوسط افت این دشت به 79.52 سانتی متر در سال است. زرند با افت 1.23 متر در سال بیشترین افت را دارد. میزان آب قابل برنامه ریزی این سفره ها 834.85میلیون مترمکعب است. که 649.56 میلیون مترمکعب آن مربوط به بخش کشاورزی است.