جای خالی بحرانهای زیست محیطی در لایحه برنامه هفتم توسعه
به گزارش نوید صنعت نیوز، بررسی لایحه پیشگیری و مدیریت بحران برنامه هفتم توسعه توسط مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی، نشان میدهد موضوع مخاطرات و مدیریت بحران، زلزله، سیل، فرونشست، ریزگرد در لایحه برنامه هفتم توسعه جایگاهی ندارد در حالی که این موارد مهم از جمله کلان تهدیدهای پیش روی توسعه و پیشرفت ملی در عرصه پرمخاطره سرزمینی است.
در همین ارتباط مهدی طغیانی، نماینده مردم اصفهان در مجلس شورای اسلامی در گفتوگو با خبرنگار نویدصنعت نیوز با اشاره به اینکه مطالعات دانشگاهی درباره وضعیت آلودگی هوای اصفهان انجام شده است، اظهار داشت: تقاضا داشتیم با پهپادهای لیزری میزان دقیق آلایندگی متهمان آلودگی هوای اصفهان بررسی شود و در این زمینه پیگیری متعدد انجام دادیم. با توجه به اینکه شرکت های دانشبنیان در شهرک علمی تحقیقاتی اصفهان به این فناوری مجهز هستند اما به علت کمبود امکانات موفق نشدیم تا با رصد دقیق به اطلاعات موشکافانهای در خصوص شدت کمی و کیفی کانونهای آلودگی در استان اصفهان دست یابیم.
وی با اشاره به اینکه خشکی 100 درصدی تالاب بینالمللی گاوخونی به عنوان یکی از کانونهای خیزش گردوغبار در اصفهان است، گفت: گاوخونی مسئله استان اصفهان نیست؛ بلکه موضوعی ملی است چرا که خیزش گردوغبار از بستر خشک این تالاب سلامت شهروندان 5 استان یزد، قم، سمنان، تهران و اصفهان را تهدید میکند. اما متاسفانه چیزی که گاوخونی را از دریاچه ارومیه متمایز میکند این است که گاوخونی نتوانسته است به مسئله ملی تبدیل شود که در این زمینه اهمال رسانهها مشهود است.
نماینده مردم اصفهان در مجلس شورای اسلامی افزود: این در صورتی است که هنوز هم میتوان عروس تالابهای کشور را با تامین حقابه مورد نیاز نجات داد و سلامت ساکنان فلات مرکزی را بیش از این به مخاطره نینداخت.
سخنگوی کمیسیون اقتصادی مجلس با اشاره به جای خالی محیط زیست در لایحه برنامه هفتم توسعه، تصریح کرد: آنچه در لایحه به عنوان خط مشی سیاست گذاری میآید به گونهای بازتاب افکار عمومی در جامعه است. متاسفانه هنوز مسائل پیرامون محیط زیست به عنوان فهم و مطالبه عموم جامعه درنیامده است برای همین همت و عزمی در پرداختن به بحرانهای زیست محیطی در لایحه برنامه هفتم توسعه نیست.
اگرچه طبق گزارش مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی، مواد قابل توجهی در حوزه موضوع آب و هوایی، مخاطرات و ریسک بالای سوانح، در احکام این برنامه مشاهده نمی شود و پیشگیری بهترین شکل مدیریت بحران است اما برنامهریزی و آمادهسازی برای حوادث ناشناخته ذاتا دشوار است. بنابراین اگر موادی در خصوص ارتقا و تاب آوری و کاهش آسیب پذیری در حوادث ناشی از مخاطرات و همچنین موادی که مرتبط با آلودگی هوا است در برنامه هفتم توسعه در نظر گرفته نشود، طی پنج سال برنامه، به احتمال زیاد باید منتظر حداقل یک سانحه بزرگ طبیعی با دامنه خسارت وسیع و هزینه مالی گسترده باشیم.